Daktylowa gwiazda z pomarańczami
Widziałam już wcześniej w internecie te piękne drożdżowe gwiazdy, ale ciągle brak mi było czasu, aby upiec taką w domu.
Teraz przy okazji świąt Bożego Narodzenia wzięłam du… w troki i upiekłam moją daktylową gwiazdę.
O matulu, jaka ona była dobra.
To nadzienie daktylowo-pomarańczowe jest po prostu obłędne i można go wyjadać łyżkami – zresztą możecie go zjeść do naleśników, placuszków, albo gofrów – wystarczy przygotować go więcej :)
Ostrzegam was jednak – może ta drożdżówka wygląda sobie tak słodko i niewinnie, ale to jest niezły kawał ciasta.
Mi się ledwo zmieściła na dużej blaszce z piekarnika – średnica ciacha to spokojnie jakieś 30 cm.
Mimo wszystko – moja gwiazda zniknęła bardzo szybko i już mi za nią tęskno.
Ps. Dla ułatwienia sprawy na samym końcu wpisu (po przepisie) jest zdjęcie ilustrujące jak zrobić taką gwiazdę – nie bójcie się, to nie jest trudnoe – co najwyżej odrobinę brudzące. Polecam wam też robić od razu ciasto na blaszce, na której będzie pieczona, bo inaczej możecie mieć problem z jej przeniesieniem ;)
Przy okazji polecam wam również przepis na odrywany makowiec, albo na pyszne szwedzkie bułeczki cynamonowe.
Przepis do druku
Daktylowa gwiazda
Składniki
ciasto drożdżowe:
- 500 g (3 lekko czubate szklanki) mąki pszennej
- 30 g świeżych drożdży
- 50 g (1/4 szklanki) cukru
- 180 ml letniego mleka
- 2 duże jajka - użyłam rozmiar L
- 50 g oleju
- skórka starta z jednej pomarańczy
- 1 łyżeczka cynamonu
daktylowe nadzienie:
- 200 g daktyli bez pestek
- skórka starta z jednej pomarańczy
- sok z dwój pomarańczy
lukier:
- 100 g (około pół szklanki) cukru pudru
- trochę mleka
Instrukcja
- Drożdże rozkrusz, dodaj łyżeczkę cukru i wymieszaj razem, aż drożdże się rozpuszczą, dodaj letnie mleko i wymieszaj. Przykryj ściereczką i odstaw w ciepłe miejsce na około 20 minut.
- W misie miksera umieść mąkę, resztę cukru, jajka, olej, cynamon i skórkę startą z jednej pomarańczy.
- Dodaj rozczyn drożdżowy i wyrób ciasto - będzie dość gęste.
- Gotowe ciasto przykryj ściereczką i odstaw na około godzinę do napuszenia.
- W tym czasie przygotuj nadzienie daktylowe.
- Daktyle przełóż do rondelka, dodaj do nich skórkę oraz sok z pomarańczy, gotuj na małym ogniu, aż daktyle zmiękną.
- Zmiksuj całość i odstaw do wystudzenia.
- Wyrośnięte ciasto drożdżowe ponownie krótko zagnieć.
- Podziel na 4 równe części, każdą rozwałkuj na placek o średnicy około 25 cm.
- Dużą blachę z piekarnika wyłóż papierem do pieczenia, na środku ułóż jeden rozwałkowany placek, posmaruj go 1/3 nadzienia - zostaw około 1 cm wolnego brzegu.
- Połóż drugi placek i posmaruj go nadzieniem, to samo zrób z trzecim plackiem.
- Na wierzchu połóż czwarty rozwałkowany placek.
- Dociśnij i sklej ciasto po całym obwodzie.
- Na środku ciasta połóż niedużą miseczkę.
- Natnij ciasto najpierw tak aby mieć 4 części (jak na zegarze - co kwadrans), teraz każdą część przetnij na pół, a następnie każdą taką połówkę jeszcze na pół - otrzymacie 16 części.
- Weź w dłonie po jednej takiej części i zwiń dwukrotnie w przeciwnych kierunkach - lewą ręką kręcimy w lewo, a prawą w prawo, na koniec sklejamy razem końcówki.
- Tak robimy z całą gwiazdą.
- Na koniec zdejmujemy miseczkę ze środka, ciasto przykrywamy ściereczką i odstawiamy na około pół godziny do napuszenia.
- Piekarnik rozgrzewamy do 170 stopni (tryb góra/dół), ciasto przed pieczeniem smarujemy roztrzepanym jajkiem, wstawiamy do piekarnika i pieczemy około 20-25 minut - aż będzie rumiane.
- Po upieczeniu gwiazdę studzimy.
- Do cukru pudru dodajemy po łyżce mleko - około 2-3 łyżki i polewamy tak przygotowanym lukrem ciasto.
Składniki Odżywcze
Te gwiazdy zawsze tak pięknie się prezentują :)
To prawda :)
Przepiękna! Super, że nadzienie może mieć tak wszechstronne użycie, bo ja do drożdżowego to jak pies do jeża :)
A widzisz, ja właśnie mogę zjeść w każdej ilości :D
Miałam na myśli, że obawiam się pracy z ciastem drożdżowym, bo zjeść to ja też mogę, oj mogę :)
Kiedyś jak ciasto drożdżowe wchodziło w grę to wołałam męża, aż odkryłam, że mój mikser świetnie wyrabia ciasto, a ja nie muszę się męczyć. Potem już sama praca z gotowym ciastem, to dla mnie przyjemność – jego konsystencja sprawia, że się chce robić :) Spróbuj, a zobaczysz, że to nie jest takie trudne :)