Mikołajek i słodkie przekąski – recenzja

Pianki! Wyglądają obłędnie :) Chętnie zrobiłabym takie w domu :)

Najbardziej lubimy piec muffinki czekoladowe, a na nich tworzymy potworki śmietanowe.
Wiktoria dzielnie jajka rozbija, a Artur potem je z cukrem ubija.
Gdy nas pochłania miksowania chwila, to śpiew Wiktorii nam czas umila.
Przedszkolaki moje są bardzo zdolne, a muffinki wychodzą im wyborne :)

Uwielbiamy pieczenie w każdej formie,a najbardziej koślawe maślane ciasteczka, dostojnie krzywe domki z pierników z lukrem wylewającym się śnieżniobiale na podłogę oraz nieco zbyt „rumiane” naleśniki (nie tylko te pierwsze). Jako początkowi kucharze w duecie, znajdujemy czasem mąkę w szufladzie albo sól na parkiecie pokazującą zapewne tacie drogę do domu :)

Może Mikołajek pozwoli nam go zaskoczyć tym razem sufletem :)

Właściwie każdy wypiek + mój Synek + ja = mnóstwo radości, śmiechu i zabawy! :) Ja szczególnie lubię piec z moim Maluchem owsiane ciasteczka z ogromną ilością bakalii! Dzięki temu Jaś przekonuje się że może być i pysznie i zdrowo. Muszę przyznać że zjada je z ogromnym apetytem!

Kiedy za oknem pogoda nietęga, my rozpoczynamy naszą przygodę… Nie na słodko, a na słono! Pyszny chleb domowy! My, czyli ja i mój pomocnik, siedmioletni bratanek Jaś. W rodzinie rzadko kupujemy wypieki sklepowe, tylko właśnie wspólnymi siłami staramy się upiec coraz pyszniejszy chleb. Wchodzimy więc w magiczną krainę „Coohnia” (kuchnia) i podróżując po niej, najpierw zbieramy wszystkie potrzebne przyrządy i składniki. Ulubionym zajęciem małego jest oczywiście przesiewanie mąki, z czym spotkałem się już wiele razy u dzieci w jego wieku. Kupić chleb w piekarni może każdy, ale zrobić samemu taki bochenek potrafią tylko nieliczni, w tym pracuś Jaś, który drobnymi rączkami ubija ciasto. Do pieczenia używamy raz specjalnej maszyny, która intryguje Jaśka i pozwalam mu, według moich wskazówek, ustawić wszystkie parametry, a innym razem klasycznie – po prostu w piecu. Pokrętła też ustawia Jasiek. ;) A po obiedzie lub kolacji przychodzi czas na słodkie wypieki (które są nagrodą za pracę przy chlebku) z użyciem różnych przepisów, może w przyszłości nawet tych z „mikołajkowej” książki. ;)

Mimo że nie mam dzieci (chyba jestem trochę za młoda :D) często są mi one wciskane. Chyba logicznym jest, że zawsze pieczemy to co dziecko lubi, a najczęściej jest to coś co ma w sobie masę cukru. Czasem jednak stworzona zostaje piękna, kolorowa pizza lub puszyste bułeczki :) ostatnio zdarzyło się, że po zrobieniu pysznej czekolady na gorąco moja młodsza kuzynka stwierdziła, że jest ona niedobra i nie będzie jej pić. Te momenty lubię najbardziej – kiedy nie napraszając się dostaje drugą porcję :)

placuszki z dyni, nie dość że pyszne, bez cukru to do tego uwielbiane przez całą rodzinę, do tego owoce/powidła i mamy idealny podwieczorek https://uploads.disquscdn.com/images/6f8755964a6db280be226f3612fd8171be93fe6d5c9b557777503ce02e5fc34a.jpg

Rok temu mój synuś Jaś (wtedy miał 4 latka) pokochał pierniczki. Już w listopadzie zaczęliśmy przygotowania do świąt (z dziećmi święta Bożego Narodzenia zawsze zaczynają się wcześniej :) ). A że wtedy miałam dużżżo czasu wolnego, gdyż spodziewałam się drugiego dzieciątka, to tych pierniczków w sumie upiekliśmy bardzzzoo dużo. W sumie piekliśmy je 20 razy, a średnio na jedną partię wychodziło 50pierniczków w różnych kształtach, czyli podsumowując upiekliśmy razem ok 1000pierniczków :) Robiliśmy zwykłe pierniczki polane lukrem. Upiekliśmy jedną turę samych gwiazdek różnej wielkości i później poskładaliśmy je w przestrzenne choinki, a polane białym lukrem i posypane śnieżynkami z cukru wyglądały jakby okrył je śnieg. Najpiękniejsze było to, gdy Jasiu wyciął foremką same serduszka i powiedział, że te pierniczki zostawi dla dzidzi (nie wiedzieliśmy wtedy kto siedzi w brzuszku) i jak się urodzi to będzie miał pyszny prezencik. Aż mi się wtedy łezka w oku zakręciła. Od tamtej pory robiliśmy razem różne wypieki ale ten moment zapamiętam do końca życia. No i pierniczkowe szaleństwo w tym roku już za dwa tygodnie zaczniemy. Tym razem nie we dwójkę, ja i Jaś, ale już w trójkę, razem z Tosią, która ma 7 miesięcy i nie jedno wypiekowe szaleństwo ze mną w kuchni popełniła :)

A ja z moim synem z szarlotki pysznej słynę! Młodego w obieranie jabłek ubieram a ja już składniki na spód ciasta ucieram. Gdy spód w lodówce dochodzi do siebie, w tarcie jabłek się bawimy śmiejąc się do siebie. Orzeszki na złoty kolor podpiekamy i już zapach się roznosi cudownie kochany…zapach rodzinnego ciepła i domu szczęśliwego, mam nadzieję że mój syn z tych chwil wniesie coś do życia dorosłego. Ciasto szybko formujemy i do pieca pakujemy, razem porządek robimy i jak się rumieni ostrożnie patrzymy. Potem doniosła chwila następuje, gdy ciacho złociste na stole ląduje. Dumny jest kucharz, kucharka jest dumna – wspólne pichcenie to nie jest rzecz trudna ;)

Święta coraz bliżej a co za tym idzie świąteczne pierniczki. Zabawa jest podwójna: najpierw szalejemy z kształtami podczas wycinania:serduszka, gwiazdki, choinki, bałwanki…Później nasze dzieła trafiają do pudełka (ukrytego przed Tatą-Łasuchem) po to by po 2 tygodniach, gdy wypieki zmiękną je udekorować. Kolorowe lukry, pisaki, posypki i cukierkowe kuleczki to frajda dla moich małych cukierników. Są szczęśliwe, gdy cuda pojawiają się na wigilijnym stole. Kilka zostawiamy na talerzyku ze szklanką mleka dla Mikołaja. Poza tym wiele radości sprawia im zrobienie słodkich choinek i czapek mikołaja: pieczemy czekoladowe muffuny i ścinay wypukłą część. Dzieci nakładają szprycą zabarwioną na zielono lub czerwono kremową masę, a choinki dekorujemy kolorowymi cukierkowymi kuleczkami. Czasem słodkie drzewka mają coś wspólnego w Wieża Eiffel’a ale i tak w mig znikają ze stołu.

Pieczenie ciasta z moja dwu letnią córcia to wyzwanie. Jeszcze nie zdążę powiedzieć ze będziemy piekły a ona już szykuje swoją małą deskę, wałek i wszystkie foremki. Najbardziej lubimy chyba piec babeczki muffinki i później je deklarować. Ja je dekoruje a jak tylko się odwroce to ozdób już nie ma bo córcia je zjadła i uciekła. Takie to jest pieczenie z małymi dziećmi. Na zdjęciu nasze muffiny. https://uploads.disquscdn.com/images/e20de313d8c83c4ca2de049e5eee5bb75de60fdc829f1edc718dbdd14d194210.jpg

Najbardziej lubię piec różnego rodzaju ciasteczka z dziećmi. Łączymy wszystkie składniki, mieszamy, wałkujemy na zmianę – w końcu co 6 rąk to nie dwie. Punktem głównym programu jest wycinanie kształtów. Posiadamy mnóstwo foremek, ale i tak dzieciom jest za mało. Każde z nich ma głowę pełną pomysłów na nowe wzory. Wycinają je przy pomocy nożyków. Tak oryginalnych ciastek nie ma w żadnym domu! Po wstawieniu ciastek do piekarnika wszystko razem sprzątamy i z niecierpliwością czekamy na przysmaki. Efektem ubocznym naszego pieczenia są jednak późniejsze walki o co bardziej udane ciasteczka… :D

Swoich dzieci nie mam, ale z chrześniakami czasem szykujemy ciasteczka owsiane i trufle czekoladowe! Taką już jestem wyrodną ciotką, że zamiast czekolady czy innych gotowych smakołyków przynoszę paczkę płatków owsianych, torbę owoców i orzechów i zaganiam młodzież do kuchni. Niech się uczą, a co! ;)
Hitem sprzed dosłownie paru dni jest gorąca czekolada bez cukru – zrobiona z samodzielnie zmiksowanych daktyli i gorzkiego kakao! Na bazie „mleka” owsianego z posypką z białej czekolady (tak, wiem – szaleństwo z mojej strony!) :)
Uwielbiam miny dzieciaków odkrywających, że czekolada bez cukru potrafi być tak słodka, ciasteczka owsiane są banalnie proste, a czekoladę można zrobić samodzielnie na bazie np. oleju kokosowego i kakao!
Odkrywanie świata jest takie smaczne…